GELMEYEN BAHAR

Gel kardeşim, gel beri

Hey kurt hey kuş hey börtü böcek

Ah gidenler gelir mi geri

Açar mı bugün dört bahardır kanayan çiçek

Demek

Daha bizim yaşımızda insanlar ölecek

1943
ENVER GÖKÇE

GÜNLER GEÇER

  

  Günler geçer ve çalışır şafağın değirmeni, 

  Kim bilebilir ki kimi, neyi eskittiğini?

  Ben ne kadar önemserdim kendimi, hay Allah! 

 Sen ne kadar kumraldın aynalarda, hay Allah! 

 Temmuz tam bu işe göredir bana kalırsa,

 Gel bağışlayalım birbirimizi...

            TURGUT UYAR

SÖYLENİR

söylenir ve yarım kalır
bütün aşklar yeryüzünde
bir kaktüs bol sudan nasıl
nasıl çürürse öyle

en sevdiğim temmuzdu aylardan
hazirana benzediği için biraz
biraz da kendiliğinden
belki de müşteriye iyi davranan
efendi bir bakkal kimliğinde

nasıl mutlu oldum iki yaz
nasıl mutlu oldum kardeşler
salkımsöğüt bir ben iki
bir üçüncü var mıydı bilmiyorum
üçüncü vardı elbet
bir yaban ördeğinin sevincini taşıran
bir sonbahar gibi köpüren
temmuza benzese de
öyle oldum ki anlatamam
sıcak yaz
solgun bir coğrafya gibi belleğimde
şapkalar çiçekler eski elbiseler
geçmişi olan eski elbiseler
denizden çıkan bir ışık
unutulmuş bakımsız arka bahçeler
öyle oldum ki anlatamam
her mevsimde sonbaharı taşlayan
bir çocuk nasıl olursa öyle

belki de bitip tükenmeyen
bir fetih döneminde
atlar nasıl kişnerse
yani durgun bir suyun
erguvandan aldığı renkle
gidip geldim caddelerde
Fatih nerdeydi Samatya nerde
nerden gidilirdi Üsküdar'a
düşünüp durdum günlerce

anlatamam ormanların ettiğini
nasıl dayandım o mutluluğa
tükenmez bir ışık olan mutluluğa
deniz ve ışık olan
karmakarışık bir mutluluğa
nasıl

şimdi bir şarap gibiyim
coğrafyasız
eskimeye bırakılmış fıçısında

TURGUT UYAR